Loslaten

Kiezen voor geluk is niet inherent aan kiezen voor gelijk. We leven nu. Nu, op dit moment. Het verleden is geweest, de toekomst komt wellicht wel nooit. Laten we genieten van het nu zonder dit nu te laten verpesten door verdriet over wat is geweest of angst voor wat wellicht ooit wel eens zal kunnen komen. Wat is loslaten?

Voor ons is loslaten hetzelfde als vergeving namelijk de bereidheid pijnlijke dingen uit het verleden los te laten, de keus om geen waarde meer toe te kennen aan haat, wrok of woede, het loslaten van het verlangen anderen en ons Zelf pijn te doen om iets wat al ver in het verleden ligt. Vergeving op deze manier is een grote stap naar innerlijke vreugde en opent de weg naar ons waarlijke Zelf. Haat en wrok gevoelens blokkeren deze weg en daarmee doen we ons zelf tekort als we niet loslaten/vergeven. Loslaten impliceert niet dat je alles wat anderen je aangedaan hebben maar vergeet en goed vindt. Vergeving geeft vooral de kracht je zelf te bevrijden van angst, woede, wrok, haat en pijn.

Wat loslaten niet is: Loslaten is niet vergeten of ontkennen wat er gebeurd is. *Loslaten is niet de gevolgen bagatelliseren. *Loslaten is niet jezelf vernederen. *Loslaten is niet ontkennen dat je gekwetst en beschadigd bent. *Loslaten is niet een zwaktebod. *Loslaten is niet jezelf ongelijk geven. *Loslaten is niet het maar eens zijn met wat iemand deed of juist naliet. *Loslaten is niet het goed praten van verkeerd gedrag. *Loslaten is niet “het” maar goed vinden. *Loslaten is niet zeggen dat het niet meer uitmaakt. *Niet loslaten is maar blijven hopen op een beter verleden…

Wat loslaten wel is: *Loslaten is onvoorwaardelijke liefde voor jeZelf. *Loslaten is je zelf bevrijden van angst, woede, wrok, haat en pijn. *Loslaten is machteloosheid toegeven. *Loslaten is de situatie voor jezelf zo goed mogelijk maken. *Loslaten is groeien en kiezen voor leven in het nu. *Loslaten is afstand nemen. *Loslaten is de verantwoording nemen voor je eigen geluk. *Loslaten is besluiten geen slachtoffer meer te zijn. *Loslaten is minder vrezen en meer beminnen. *Loslaten is alle hoop op een beter verleden laten varen en besluiten gelukkig te zijn.

Vergeven en daarmee loslaten is zo ongeveer het moeilijkste wat er op de wereld is. Loslaten begint met de bereidheid los te willen laten. Dat klinkt eenvoudig maar is het absoluut niet. Het menselijk ego houdt ons constant voor dat het gezond is om iemand die ons diep gekwetst heeft te straffen door die persoon onze liefde te onthouden. Het ego vertelt ons dat het beter en vooral veiliger is te haten dan lief te hebben. Liefhebben maakt je immers zo enorm kwetsbaar. Daarmee wordt niet vergeven bijna het straffen van jezelf… Ieder mens heeft liefde nodig en diezelfde liefde onthouden we ons puur en alleen om het feit dat we bang zijn voor de pijn die liefde (wederom) wellicht kan gaan geven. Als we niet loslaten dan oefent wat we meegemaakt hebben een vorm van “macht” uit in onze gedachten. Het spookt door je hoofd en vertroebelt je huidige Zijn. Omdat je je eigen gedachten en emoties maakt sta je het toe dat gebeurtenissen je in hun greep houden. Daar kan je onmogelijk gelukkig van worden. Het krachtigste medicijn voor ellende is loslaten. Wellicht is het zélfs wel een vorm van ultieme wraak op degene die je wat aandeed.

Eens las ik een paar wonderbaarlijke mooie zinnen die het bovenstaande illustreren. Twee mensen die volkomen onterecht gevangen gezeten hebben komen elkaar tegen. Zegt de ene tegen de andere: “heb jij het ze al vergeven? “Nee, zegt de andere, natuurlijk niet. Hoe kan je zoiets ooit vergeven” Antwoord de eerste: “wel, dan houden ze je nog steeds gevangen hè?”